Tekstovi i poezija

Egzistencijalizam nije posebna doktrina već filozofski pogled na svet gde se ističu ekstremna stanja, osećaj očaja, ograničenje razuma i egzistencijalne teskobe pred naizgled apsurdnim svetom. Potraga za smislom života, subjektivnom istinom o vlastitoj egzistenciji, počinje iz straha od smrti. Smrtnost rađa osećanje ništavnosti i bezvrednosti odnosno doživljaj konačnosti. Postoje dva različita aspekta doživljavanja ovog egzistencijalnog apsurda. Prvi je očaj koji vodi do depresije, suicida ili ludila, a drugi je vera koja je zasnovana na slobodnoj odluci pojedinca. Ona nije apsolutna istina, već je istina pojedinačne, subjektivne tj. lične egzistencije i predstavlja autentičnost individue. Seren Kjerkegor (1813 - 1855), danski filozof, teolog i pesnik, smatra se prvim predstavnikom egzistencijalizma. Po njemu suštinu bivstvovanja čine etape (faze) na životnom putu. Prva faza je estetika, naivno uživanje čulima i lagodnost života gde esteta živi za zadovoljstvo, raskoš i zabavu. Život e

Ime Bele Tara poznato je ljubiteljima filma širom sveta. Jedan je od najpoznatijih mađarskih filmskih reditelja. Njegova ostvarenja su spora, depresivna ali što je najvažnije - ona su meditativna i obiluju filozofskim porukama.  Film ,,Torinski konj" (2011) koji je režirao zajedno sa suprugom Agneš Hranicki njihovo je poslednje delo. Radnja filma prikazuje svakodnevni život starog farmera i njegove ćerke koji obiluje jednostavnošću: izjutra se bude, oblače, izvode konja iz štale, vraćaju se kući, jedu jednoličnu hranu spravljenu od krompira, vrlo malo komuniciraju, bulje kroz prozor, a zatim odlaze na spavanje. Izrazi lica su bez emocija što sugeriše da im je zajednički život stvar neophodnosti a ne normalnog porodičnog odnosa između oca i ćerke. Dakle, veći deo filma fokusiran je na ilustrovanju ove monotonije scenama ekstremne dužine i obiljem detalja. Atmosferu turobne egzistencije protagonista narušava jaka oluja koja ih onemogućava da rade, jer njihov konj u strahu od tog nev

Zlatno doba orgulja započinje u XVII veku. Tada prestaju biti samo pratnja crkvenoj liturgiji i sve više se za njih pišu samostalne instrumentalne kompozicije. Orgulje su najveći i po građi najsloženiji muzički instrument. Osnovni delovi su meh, traktura, sviraonik i svirale. Mehovi pumpaju vazduh i drže ga uvek pod istim pritiskom. Traktura je mehanizam koji povezuje dirku i sviralu i može biti mehanička, pneumatska ili elektromagnetna. Sviraonik su klavijature po kojima se svira rukama (manuali) i nogama (pedali) dok su svirale cevi u kojima titra komprimovani vazduh. Pritiskom tipke na klavijaturi dovodi se vazduh iz meha u svirala koja titrajući proizvode zvuk. Karakteristika zvuka zavisi od materijala kojim su svirala sačinjena (drvo, olovo, bakar, slonovača) zatim od oblika i odnosa njihove dužine i visine. Izrada orgulja je izuzetno kompleksan posao. Specijalizovani majstori graditelji moraju voditi računa o postavci svirala na način da one stvaraju jedno skladno jedinstvo koje

  ,,Pronalazak Athanatika" je nedovršeni roman poznatog jugoslovenskog pisca Vladana Desnice (1905 - 1967) koji pripada zlatnom razdoblju distopijske književnosti. Objavljen je prvi put 1957. godine u nešto kraćem izdanju u časopisu ,,Literatura". Taj trend distopijske književnosti nastavlja se i u šezdesetim godinama prošlog veka u okviru sve popularnijeg žanra naučne fantastike. Ono što se ističe kao zajedničko u gotovo svim distopijama jeste upotreba razvijene tehnologije za nadzor populacije. Taj motiv se javlja, od naprednih sredstava biološkog inžinjeringa i subliminarnih poruka u ,,Vrlom novom svetu" Oldusa Hakslija iz 1932. godine, do kontrole ponašanja pojedinca pomoću klasičnog fiziološkog uslovljavanja u ,,Paklenoj narandži" Entonija Berdžesa iz 1962. godine. Pisci distopija opsednuti su kontrolom i načinima na koje se neograničena moć proteže do najmanjeg aspekta ljudskih života. Radnja romana bazira se na jednom otkriću tzv. leku protiv smrti i prati pi

  Osnivači atomističke filozofije bili su Leukip i Demokrit u V veku pre nove ere. Prema toj filozofiji svemir se sastoji od beskonačnog broja nedeljivih atoma i praznog prostora (ništavila). Atomi su nedostupni čulima, a razlikuju se prema veličini i obliku, odnosno prema položaju koji zauzimaju dok se kreću u praznom prostoru. Pri tom kretanju se sudaraju stvarajući prvobitni vrtlog koji označava početak stvaranja. Na taj način nastaju elementi kao što su vatra, vazduh, zemlja i voda kao i složena nebeska tela poput Sunca i Meseca. Atomistička filozofija dovodi do stava da objekti i složene strukture zapravo ne postoje već samo nedeljivi atomi koji ih formiraju svojom međusobnom interakcijom. Različite kombinacije atoma u ništavilu stvaraju objekte koji se mogu videti i osetiti. To su samo osećaji koji se bude kod čoveka usled različitog rasporeda atoma u ništavilu i važe za određeni objekat koji se u tom momentu percipira (poput današnje kvantne misterije o poimanju stvarnosti). Leu